Ne oluyor bizlere,
neden kenetlenemiyoruz ellerimizi bir birimize? Neden hep düşman oluyor ve
kıskanıyoruz bir birimizi? Anlayamıyorum. Başka ülkelerde her toplum bir birini
sıkıca tutuyor, ülkede bir karışıklık olunca, o ülkede yaşayanlar ırk, din,
veya renk kavramını ortadan kaldırıyor ve ülkeleri için can vermekten
çekinmiyorlar. Neden onlar gibi olamıyoruz.
Biz ülkemiz için
ölmüyor muyuz? Diye sorduğunuzu hissettim! Evet ölüyoruz, ülkemizi korumak için
neler feda edebileceğimizi çok iyi biliyorum, sizin gibi hissediyorum ama biz
neden ölüyoruz ülkemizi kimlerden koruyoruz, ülkemizi korurken karşı tarafta
ölenler ve senin tarafında ölenlerin ülkesi neden aynı, karşında ki kişi neden
kanmış o Ermenilere, bu topraklarda yaşayan, bu toprakları için atalarının kan
döktüğünü bilen bir insan neden kanar bu tür oyunlara.
Hemen herkes tarihimiz
hakkında bilgi sahibidir. Atalarımızın yaptığı her fetihte hiçbir dine
saldırdığını okuyan var mı? Her hangi bir din adamını öldürdüğünü veya yaşayan
herhangi bir sivil veya teslim olmuş askeri kıralı öldürdüğünü okudunuz mu? Ben
okumadım belki de okumuşumdur ama hatırlanmayacak kadar az. Böyle ataların
torunları neden bir birlerini vuruyorlar, bir ananın iki oğlu karşı karşıya
geliyor, bir birlerine silah sıkıyorlar. Hangisi ölse ananın canı aynı yanacak,
biz yine rahmet dileyip teröre lanet okuyup bir fatiha ile bitireceğiz.
Yazık yapmayın
kıymayın ülkemin cesur askerine, polisine, savcısına, herhangi birine kıymayın,
artık silahlar değil çiçekler tatlı sözler, ve kucaklaşmalar konuşsun.
Şehit olan asker ve
polislerimize Allah’tan rahmet diliyorum ve yakınlarına sabır diliyorum. Mekanları
cennet olsun…